Melbourne to Perth

Het heeft even geduurd, maar hier is de tweede blog!
Verder gaande waar ik gebleven was; Melbourne. Zoals ik al schreef is Melbourne echt geweldig en het deed me aan thuis denken door alles Europese invloeden. Gedurende onze 5 weken in Melbourne probeerden we tevergeefs werk te zoeken, maar zoals zo veel backpackers in ons hostel lukte dit niet. Ik vond uiteindelijk een baantje bij de subway; jaja met petje en al achter de toonbank broodjes maken.
Gedurende de 5 weken dat we in het nomads hostel zaten in het hartje centrum, zijn we zo vaak van kamer veranderd en hebben we zo veel reisgenoten ontmoet. Zo deelden we de kamer met twee Italianen die elke avond netjes op bed hun engels zaten te leren, een Nederlander die zijn laatste week moest uitzitten totdat hij naar huis kon, vele Aziaten die ons voorstelden om samen een huis te gaan huren, een Duitser die elke nacht een andere meid mee naar de kamer nam (ja zelfs die geluiden zijn niet onbekend in een hostel), en een compleet gestoorde Engelse gast waarmee we goed opschoten en vaak uitgingen.
toen ons uiteindelijk door de staff werd verteld dat we het hostel nooit zouden verlaten, vonden we het toch wel tijd om een deurtje verder te gaan. Met mijn bijbaantje kon ik maar net de huur betalen (a 200 dollar per week per persoon!!!) en William had nog niks gevonden dus zo ging het hard met ons geld.
Ondertussen hadden we nog geregeld contact met Sha en Peet (onze Nederlandse vrienden). Zij waren doorgereden via Adelaide naar Perth en waren daar op zoek naar werk. Dat ging hun ook niet gemakkelijk af en daarom hadden ze gesolliciteerd naar een baan in ruil voor accomodatie; iets wat veel backpackers doen om geld te besparen. Wij waren na ons besluit om Melbourne te verlaten hier ook mee bezig. Na gesolliciteerd te hebben in alle uithoeken van het land, hadden we uiteindelijk een interview via Skype met een bed and breakfast aan het strand in een van de suburbs van Perth. Het was een vrij opmerkelijk interview met rare vragen die veel leken op hetgeen wat Sharonna mij had verteld en toen we hoorden dat we waren aangenomen bleek het dus te zijn dat we onze vrienden weer zouden zien aan de westkust!

Na onze vlucht te hebben geboekt, hadden we nog een week te spenderen in Melbourne. Even om een beeld te schetsen: van Melbourne naar Perth is het 4,5 uur vliegen en dan zit je nog steeds in hetzelfde land. Het is zo absurd groot en er is zoveel te zien dat het onmogelijk is om alles te bezoeken gedurende onze tijd hier.

Het leukste wat we gedurende onze tijd in Melbourne hebben gedaan was wel de Great Ocean Road; 240 kilometer weg langs de zuidkust aanvankelijk gebouwd als memorial voor de gevallen soldaten van de eerste wereldoorlog. Gedurende de weg kun je zien: de 12 Apostels, Londen bridge, Port Campbell National Park, verschillende caves en de gibsons steps. Zegt jullie helemaal niks misschien, dus zie de fotos hiervoor. Wisten jullie trouwens dat de een na grootste bomen ter wereld in het daar gelegen regenwoud staan; die stonden er al toen er nog dinosauriërs op de aarde waren! Ik vond voornamelijk de 12 apostels erg indrukwekkend; een formatie van 12 rotsen die zich los hebben gemaakt van de kust. Als nuchtere Nederlander denk je misschien lekker boeiend een paar rotsen. Maar als je er staat is het toch heel anders. tijdens het rijden gestopt vlakbij Johanna road om koala's te zien in het wild. Onwijs schattig, maar veel bewegen doen ze niet aangezien ze zo'n 20 uur per dag slapen. Ik weet niet hoe we het voor elkaar kregen, maar wij stopten dus bij 2 koala's die aan het paren gingen. Erg liefelijk was het niet (leek eerder op verkrachting) en het geluid was erg vreemd. Blijkbaar maken koala's het geluid van schreeuwende zwijnen tijdens de daad. Weten we ook gelijk weer waar die rare geluiden vandaan kwamen tijdens het kamperen.
Ook een raar weetje, ik vroeg de reisleidster hoe kinderen les krijgen of naar school gaan als ze zo afgelegen wonen van de bewoonde wereld. Ze vertelde me dat kinderen les krijgen via de radio of walkietalkies en dat het tegenwoordig vaak via skype gaat!

Na de great ocen road dus door naar Perth om daar voor de aankomende maanden te werken en te wonen. Het bed and breakfast is werkelijk waar geweldig; onwijs mooi met veel faciliteiten en vriendelijke mensen en direct aan het strand! tijdens de anderhalve maand dat we hier zitten heb ik al 5 baantjes gehad. Als backpacker heb ik ervaren dat je enorm wordt uitgebuit en ik heb al 2 keer ervaren dat mijn baas me niet wilde betalen. Ondanks dat is het leven hier superrelaxed; we zitten nu in het huis met 2 amerikaanse gasten en een meisje uit Wales en het klikt onwijs goed; geregeld barbecues en zatte avonden, wekelijks trivia in de pub en skinny dipping hoort bij onze wekelijkse routine. We hebben onze eigen kamer, wat ook wel eens fijn is na steeds je kamer te moeten delen met 6 anderen. Er is internet en we hebben zelfs de luxe van een douche :P

Sharonna en Peter verblijven nu in een ander huis compleet met zwembad en pooltafel en compleet met geweldige huisgenoten. Daar brengen we ook geregeld onze tijd door en zo leer je weer wat andere mensen kennen.

Perth is redelijk saai en omdat het zo afgelegen is van de rest van de steden in Australie is het ook duurder. Gelukkig zijn de suburbs zoals Fremantle onwijs leuk en Scarborough (waar het b&b is) is een waar surfwalhalla. Wij zijn nog niet zo getraind in het surfen dus doen aan de luie vorm ervan: bodyboarden.

In het b&b werken we 2,5 dag. 'S ochtends staan we vroeg op om het ontbijt te maken voor de gasten en daarna doen we de check outs van de kamers (3 suites en 5 gewone kamers) om vervolgens de check ins te doen. Je komt reizigers van over de hele wereld tegen en zo kom je een hoop te weten over andere landen en culturen.

Het b&b ligt vrijwel in the middle of nowhere, ik bedoel er is natuurlijk wel een supermarkt en een paar restaurants, maar als je echt ergens naartoe wil is een auto toch wel handig. Openbaar vervoer rijdt wanneer het er zin in heeft. We hebben zelfs een keer meegemaakt dat de bus niet wilde rijden omdat we de enige 2 mensen in de bus waren!
In de aankomende week schaf ik een super oud misbaksel van een auto aan dat bijna uit elkaar valt maar het brengt je van a naar b en dat is hier toch wel belangrijk als je iets wil doen.
Zo zijn we afgelopen week naar Swan Valley geweest; het wijn gebied in de buurt. Veel vineyards met wijnproeverijen en brouwerijen. Rijden in Australie is een avontuur op zich; alles in de auto bevindt zich aan de linkerkant en je rijd dus ook aan de andere kant van de weg. Soms als ik mijn richting aan wil geven slaan mijn ruitenwissers ineens aan! Daarnaast kunnen Australiërs echt niet rijden omdat ze dus geen rijlessen of rijexamen hoeven te doen voordat ze hun rijbewijs kunnen halen.

Het wordt nu kouder en dat merk je ook aan het toerisme. Ik werk als waitress bij een restaurant aan de haven en William is daar afwasser. Je kunt goed merken dat het rustiger wordt want we krijgen minder uren. tijd om dus weer verder te kijken; we willen waarschijnlijk een auto huren en naar broome in het noorden rijden. Daar trekt het toerisme juist aan in de winter omdat het daar nog lekker warm is. Maar ach we zien wel! Dat is het mooie aan rondtrekken; je kunt gewoon doen en laten waar je zin in hebt! Voorlopig wil ik nog lang niet naar huis!